Երբ մոմերը հանգչում են, լուցկիներն են լույս տալիս... ու դիմանում են միայն մինչև հաջորդ մոմի բոցկլտալը: Սիլվա Կապուտիկյանը, արդեն իսկ հայի վշտով առլեցուն, արժանապատվորեն չհանդուրժեց Բաղրամյանի պողոտայում պարով ու երգով իրենց դժգոհությունը արտահայտող, իր հայրենակիցների վրա թափված քոչարյանական զայրույթը, արտահայտված պատժիչ անմարդկային միջոցներով: Եվ նա վերջինը եղավ իր տեսակի մեջ: Լուցկիների շրջանն է հիմա:
Զարմանալի երկրում ենք ապրում: Ով ի պաշտոնե գողին պետք է բռնի, տարիներ շարունակ դա չի անում, և փոխանակ հրաժարական տա անգործության համար, հանկարծ հերոսացած հայտարարում է. -Գիտե՞ք, գողին բռնել է պետք:
Կոչ քոչարյանականներին Փոխանակ Քոչարյանի վերակենդանացման վրա աշխատեք, նրա հիշատակը հավերժացրեք` Գինեսի գրքում գրանցելով որպես նախագահության տարիներին ամենաշատ հարուստություն կուտակած նախագահի: Շատերը ձեզ շնորհակալ կլինեն:
Ամերիկա ապրելու մեկնած Արամը հանդիպում է այնտեղ վաղուց ապրող իր ընկերոջը և հետաքրքրվում, թե ինչպե¯ս է նա ապրում: Ընկերը հարցնում է. -Կա՞րճ պատասխանեմ, թե՞ երկար: -Կարճ, եթե կարող ես: Ծանոթը հոգոց է հանում ու ասում. -Փոքր լճի քաղցրահամ ջրից մեծ օվկիանոսի աղի ջուրը եկած ձկան պես…