Հոդվածներ
Նորին մեծություններ ` Սեր, Հիասթափություն և Անտերբերություն…
Սեր…
Ուզում եմ վերցնել հեռախոսը և ասել, որ սիրում եմ քեզ կյանքիցս առավել: Չեմ անում դա, քանզի վախենում եմ կորցնել քեզ… Գիտեմ, որ իբր ինձ սիրում ես, դրա համար էլ լռում եմ: Չեմ ասում, որ սիրում եմ ևս մեկ պատճառով: Կյանքը բազում անգամներ խլել է իմ սիրելի մարդկանց, թողնելով իրենց ֆիզիկական գոյությունը իմ կյանքում, բայց վերցնելով նրանց էությունն ու այն ամենը, ինչ ես սիրել եմ… Վախենում եմ բարաձայնել, որ սիրում եմ, մեկ էլ տեսար՝ նորից լսեց և խլեց քեզնից այն ամենը, ինչը քեզ սիրելի է դարձնում: Ես էլի բազում վախեր ունեմ: Օրինակ, երբ մենք միասին ենք, հոգուս խորքում վախից լաց եմ լինում… հա շատ, անչափ շատ եմ վախենում, որ հանկարծ ինչ-որ մեկը կբղավի.
<< Հիմարիկ ուշանում ես, վեր կաց, հետո կքնես>> Ու վերջ ... Բա որ պարզվեց այս ամենը երազ էր, ի՞նչ եմ անելու… Չունեմ այս հարցի պատասխանը:
Մարդիկ երջանիկ զգալու համար ցանկանում են զարդեր, գումար, սիրեկաններ, սիրուհիներ, շենքեր , մեքենաներ և էլ ինչ ասես, բայց իմ երջանկության համար հարկավոր է զգալ թիկունքում քո շնչառությունը և տեսնել քո աչքերը՝ ինձ նայող:
Ես երբևիցէ չէի մտածում, որ մարդկային շնչառության առկայությունը թոքերում կարող է երջանկությունից խելագառության հասցնել: Քո շնչառությունն ինձ համար ավելի քան կարևոր… մինչև լուսին, դեռ ավելին էլ… ամպի չափ կարևոր է…
Ատում եմ քեզ, որ ստիպեցիր սիրել նորից և հիմա նորից ես ապրում, որովհետև սիրում եմ:
Հիասթափություն…
(Կներես, որ հավատացի )
Կներես, որ հավատացի: Դու մեղավոր չես, որ խաբել ես: Ես եմ մեղավոր, որ խաբվել եմ: Կներես, որ հավատացի, որ սիրում ես: Իսկապես դու մեղավոր չես, ես եմ սիրել: Կներես որ հավատացի, որ միշտ լինելու ես իմ կյանքում: Ախր դու ընդհանրապես մեղավոր չես: Ես ու միայն ես եմ մեղավոր, որ ապրում եմ:
Կներես, որ հավատացի, որ հարգում ես: Դու մեղավոր չես, որ ես հարգել եմ: Կներես, որ հավատացի, երբ ասացիր հավատա: Դու մեղավոր չես: Ես եմ մեղավոր: Դրա համար ասում եմ՝ կներես, իսկապես կներես, որ հավատացի…
Անտարբերություն…
Դու վաղուց գիտես իմ առկայության մասին Երկրի երեսին, և քեզ միևնույն է չի հուզում իմ ինչպիսին լինելը: Մի ժամանակ տարված էիր ինձնով, իսկ հետո թարգեցիր: Հա թարգեցիր, ինչպես թարգում են ծխելը, խմելը և հոգեմետ նյութեր օգտագործելը: Քեզ համար ես վերոնշյալ թվարկված զբաղմունքների պես մի բան էի: Առաջ էր այդ ամենը ինձ ցավ պատճառում, իսկ հիմա մինչև կոկորդս միևնույն է: Քո խոսքերը էլ ինձ չեն վիրավորում ու դժվար էլ վիրավորեն: Չեմ թագցնում, ինչ-որ տհաճություն կա, բայց դա կապված է նրա հետ, որ էլի չեմ թարգել իմ, մեղմ ասած, հիմար սովորությունը: Մարդկանց վերագրում եմ գծեր, սիրահարվում ու հետո, երբ պարզում եմ, որ իմ կառուցած պատկերը իրականությունից ավելի քան հեռու է, սկսում եմ ատել ինձ ու իմ երևակայությունը: Զգում եմ ինձ խաբված՝ մոռանալով, որ ինքս եմ խաբողը: Այս անգամ այդպես չէ... բացարձակ անտարբեր եմ ու ոչինչ չեմ զգում, անգամ չեմ խղճում ինձ …
Երևի հենց սա է անտարբերությունը…
Ելենա Չիլինգարյան
|
| Բաժին` Սեպտեմբեր #06 | Ավելացրեց` Ари-сан | Հեղինակ`
|
| Դիտվել է 645 անգամ|
|Վարկանիշ` 0.0/0 |
|
Օգտակար ինֆորմացիա
 ամսագրի Ձեր ցանկացած համարն ընթերցելու համար սեղմեք համապատասխան համարի շապիկին
Գովազդ
Առաջին խորանարդ
Գովազդ
Երրորդ խորանարդ
Գովազդ
Չորրորդ խորանարդ
|
ամսագրի Ձեր ցանկացած համարն ընթերցելու համար սեղմեք համապատասխան համարի շապիկին
Առաջին խորանարդ
Չորրորդ խորանարդ