Брайан ехал по пустынной дороге. Вдруг он увидел на обочине заглохший «Мерседес». В нём сидела пожилая женщина, выглядевшая совершенно растерянной. Он остановился перед её машиной, вышел из своего старого «Понтиака» и направился к уже было отчаявшейся женщине. Дама была очень испугана, ведь всё время, пока она сидела в машине, так никто и не остановился. А этот молодой человек — не причинит ли он ей зла?
— Меня зовут Брайан Андерсон, — представился тот. — Я вам помогу, мадам. Пересядьте пока в мою машину — там вам будет немного теплее.
Оглядев машину, он понял, что у машины лопнуло колесо. Однако в силу своего возраста женщина просто не могла справиться с проблемой сама. Брайан присел на корточки, заглянул под машину, чтобы определить, куда поместить домкрат, потом потёр руки, чтобы согреть пальцы, и принялся за работу. Поменяв колесо, молодой человек улыбнулся.
Дама спросила:
— Сколько я вам должна за работу? — и поспешно добавила: — Цена не имеет значения.
Брайан ответил:
— Вы мне ничего не должны. Я просто помог в трудную минуту тому, кто в этом нуждался. Ведь только один Бог знает, сколько раз мне самому помогали в прошлом люди. Если вам действительно хочется меня отблагодарить, то в следующий раз, когда вы увидите кого-то в нужде, окажите помощь этому человеку и тогда вспомните обо мне.
Женщина поблагодарила и села в свой автомобиль. Через несколько километров она увидела ресторан. Она зашла в него, чтобы обогреться и перекусить перед дорогой. Девушка, обслуживавшая её, приветливо улыбнулась, несмотря на то, что она явно целый день находилась на ногах. Было видно, что ни её работа, ни беременность, ни повседневные хлопоты не лишили эту девушку приветливости.
Закончив свой ужин, женщина расплатилась за него банкнотой достоинством в 100 долларов. Пока девушка ходила за сдачей, дама быстро покинула ресторан. Вернувшись, девушка обнаружила, что женщина исчезла. Она оглядела столик и заметила на столе записку. Слёзы брызнули из её глаз, когда она прочла написанное: «Вы мне ничего не должны. Я просто прошла мимо. Кто-то помог мне сегодня — так же, как я это делаю для вас. Если вы действительно хотите заплатить мне, то всё, что нужно для этого сделать — не позволять этой цепочке любви закончиться на вас». Под салфеткой на столе лежали ещё четыре банкноты по 100 долларов. И как только дама могла узнать о том, насколько нуждались в деньгах она и её муж?
Дома девушка, прижавшись к мужу, нежно поцеловала его и тихо сказала:
— Всё будет хорошо! Я люблю тебя, Брайан Андерсон.
Բրայանը քշում էր ամայի ճանապարհով: Հանկարծ ճանապարհի եզրին տեսավ մի խափանված «Մերսեդես»: Մեջը նստած էր մի տարեց կին, ով միանգամայն շփոթված էր երևում: Բրայանը կանգնեց նրա մեքենայի առջև, դուրս եկավ իր հին «Պոնտիակայից» և մոտեցավ արդեն հուսահատվող կնոջը: Տիկինը շատ վախեցած էր, քանի որ ամբողջ ժամանակ, երբ ինքը նստած էր ավտոմեքենայի մեջ, այդպես էլ ոչ ոք չէր կանգնել: Իսկ այս երիտասարդ մարդը, արդյոք իրեն չի՞ վնասի: -Իմ անունը Բրայան Անդերսոն է,- ներկայացավ նա,- ես ձեզ կօգնեմ, տիկի՛ն: Նստեք իմ մեքենայի մեջ, այնտեղ դուք մի քիչ կտաքանաք: Նայելով մեքենան՝ հասկացավ, որ ավտոմեքենայի անիվն է ծակվել: Սակայն իր տարիքից ելնելով՝ կինը ուղղակի չի կարողացել ինքնուրույն գլուխ հանել խնդրից: Բրայանը պպզեց կողմնորոշվելու համար, թե որտեղ տեղադրի ամբարձիկը, հետո շփեց ձեռքերը, որպեսզի տաքացնի մատները և անցավ գործի: Փոխելով անիվը՝ երիտասարդը ժպտաց: -Ինչքա՞ն պետք է Ձեզ վճարեմ աշխատանքի համար,- հարցրեց տիկինը և շտապ ավելացրեց, - գինը նշանակություն չունի: Բրայանը պատասխանեց. -Դուք ինձ ոչինչ պարտք չեք: Ես ուղղակի դժվար պահին օգնեցի նրան, ով դրա կարիքն ուներ: Չէ՞ որ միայն Աստված գիտի՝ որքան են նախկինում ինձ մարդիկ օգնել: Եթե դուք իսկապես ուզում եք ինձ շնորհակալություն հայտնել, ապա հաջորդ անգամ, երբ ինչ-որ մեկին կտեսնեք կարիքի մեջ, օգնություն ցույց տվեք նրան և այդ ժամանակ ինձ հիշեք: Կինը շնորհակալություն հայտնեց և նստեց իր ավտոմեքենան: Մի քանի կիլոմետր հետո տեսավ մի ռեստորան: Մտավ, որպեսզի տաքանա և մի թեթև նախաճաշի: Իրեն սպասարկող աղջիկը սիրալիր ժպտաց, չնայած որ ակնհայտորեն ամբողջ օրը ոտքի վրա է եղել: Երևում էր, որ ո՛չ իր աշխատանքը, ո՛չ հղիությունը, ո՛չ ամենօրյա հոգսերը չէին զրկել նրան սիրալիրությունից: Ավարտելով իր ընթրիքը՝ կինը վճառեց 100 դոլարանոց թղթադրամով: Մինչ աղջիկը գնացել էր մանրադրամի հետևից, տիկնը արագ դուրս եկավ ռեստորանից: Վերադառնալով աղջիկը հայտնաբերեց, որ կինն անհետացել է: Նա աչքը գցեց սեղանին, մի գրաում նկատեց: Արցունքները թափվեցին նրա աչքերից, երբ կարդաց. «Դուք ինձ ոչինչ պարտք չեք: Ես պարզապես անցնում էի ձեր կողմերով: Այսօր մեկն ինձ օգնեց, այնպես, ինչպես ես եմ անում ձեզ համար: Եթե դուք իսկապես ուզում եք ինձ վճարել, չթողնեք, որ սիրո այս շղթան ձեզնով ավարտվի»: Սեղանի անձեռոցիկի տակ դրված էին ևս չորս 100 դոլարանոց թղթադրամներ: Եվ ինչպե՞ս կարող էր տիկինն իմանալ, թե աղջնկն ու իր ամուսինն ինչքան ունեին փողի կարիքը: Աղջիկը տանը մոտենալով ամուսնուն, քնքուշ համբուրեց նրան և կամաց ասաց. -Ամեն ինչ լավ կլինի: Ես սիրում եմ քեզ, Բրայան Անդերսոն: