Ու թե տեսնել հեռացումը...

Ու թե տեսնել հեռացումը,
Ու վերստին հատուցումը,
Ու թող մրսել շոգ սենյակում ,
Ու գազազել գայլի նման ,
Բայց թող ապրել...

Թող մաքառել
Բնազդաբար, անգիտակից,
Բայց թող ապրել՝
Գիտակցելու հույսով միայն

***

Դատարկության անուրջներում,
Հույսի ծովում ու քնքշանքի արևելքում
Բացվեց առավոտ...
Իմ ԿԱԿԱՉոտ երազանքում,
Քո անմխիթար քարավանում
Բացվեց առավոտ....
Քո արևից այրված ձեռքում,
Իմ կուրացած զգացմունքներում
Բացվեց առավոտ...
Քո տան բակում
Եվ իմ փոքրիկ նոթատետրում
Բացվեց առավոտ...

Կոչումով ընկեր կամ քաղցրի պակաս…….

Չեմ ուզում, որ ինձ դու կոչես ընկեր,
Չեմ ուզում ամենին տալ անվանումներ:
Բայց եթե բառերը քեզ կմխիթարեն,
Կոչիր Անօրեն, կոչիր Հողեղեն:
Ու թող լռությունը ճեղքվի վերջապես`
Այն ծանր շնչող և համարյա կույր
Թող բառերը խոսեն առանց ինձ ու քեզ:

Լսիր, իմ ընկեր, սուրճը եռում է,
Ու ավելի շատ կյանք կա այնտեղ,
Քան այս մեր ճչող
Մի քիչ էլ քաղցրի պակաս ունեցող
Լռության մեջ... ... ...

Եթե դու կարող ես Սևակի նման հայհոյել սրտանց,
Եղիր ինձ ընկեր,
Եթե կարող ես Չարենցի պես արբել,
Եղիր ինձ ընկեր:
Իսկ եթե` ոչ…
Թող, որ նրանց ես լինեմ ընկեր,
Իսկ քո ջերմությունը միայն վայելեմ
Երգերում լոկ մեր:

Եթե կարող ես քամու պես գրկել,
Եղիր ինձ ընկեր,
Եթե կարող ես ջրի պես երգել,
Եղիր ինձ ընկեր,
Իսկ եթե` ոչ…
Թող քամիները միայն ինձ գրկեն,
Ու ջրերը անվերջ ինձ կարոտ երգեն,
Իսկ քո ջերմությունը միայն վայելեմ
Երգերում լոկ մեր:

Ու եթե տառերը ինձ չեն ենթարկվում,
Ու անվերջ-անվերջ թախիծ է գրվում,
Եղիր ինձ ընկեր
Թեկուզ թախիծում.
Միայն թե` եղի~ր…..

Ու թեկուզ կրակին թող սուրճը թափվի,
Բայց դու մի գնա
Ընկեր ինձ մնա:
Թեկուզ էջերով թախիծս գրվի
Դու ինձ ընթերցր
Ու առանց մի խոսքի
Անցի~ր-հեռացի~ր,
Բայց նորից արի,
Պարզապես գրկիր
Ու քո խոսքերով
Լռիր` մի խոսիր:

Խնդրում եմ` այլևս կոչումներ չփնտրես.
Տերյանը սրտումդ` պարզապես սիրես……