Հոդվածներ

Գլխավոր » Հոդվածներ » 2012 թվ. » Հոկտեմբեր #07

ՓՆՏՐՏՈՒՔ//ՓՈՐՓՐՈՒԿ

/ՓՆՏՐՏՈՒՔ//ՓՈՐՓՐՈՒԿ-ը չի հավակնում իր հաղորդած ինֆորմացիայի ճշգրտությանը, այն ընդամենը հրավիրում է մտածելու:/ Մեղավորիս հարցը. -Լինում են, չէ՞, դեպքեր, երբ գայլերի կողնից <<որդեգրված>> և նրանց շրջապատում 5-6 տարեկան դարձած մարդու զավակը քայլում ու վազում է չորեքթաթ, ոռնում և կաղկանձում է գայլերի պես: Այդ մանչուկին, երբ մենք գտնում ենք, պարզվում է, որ նա ընդհանրապես մարդկային կերպար ու էություն ձեռք չի բերել: Նրա ուղեղի հնարավորությունները մնացել են սաղմնային մակարդակում` ոչ ավել քան անասնական բնազդները: Եվ փորձը ցույց է տվել, որ որոշ տարիքից հետո հայտնաբերված երեխայի մոտ հանարվոր չէ, կտրելով գայլային միջավայրից և վերադարձնելով մարդկային միջավայր, վերաստեղծել մարդուն հատուկ հատկանիշները: Այո՛, վերաստեղծել և ոչ թե վերականգնել, որովհետև դրանք չեն էլ եղել: Եվ այստեղ ծագում է մի շատ խնդրահարույց հարց` ինչո՞ւ: Չէ՞ որ, նա /կարծես/ ՄԱՐԴ է ծնված… Թե՞ ծնվելուց հետո միայն… մարդկային միջավայրում նա պիտի ԼԻԱՐԺԵՔ ՄԱՐԴ դառնար ու չի դարձել…, ու չի էլ դառնա… Այդ դեպքում ինչպե՞ս հասկանալ “Աստված արարեց մարդուն” ասույթը… //////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// ԻՆՉՈ՞Ւ Է ՄԱՐԴԸ “ԿԻՍԱՖԱԲՐԻԿԱՏ” ԾՆՎՈՒՄ… , և ինչո՞ւ հետագայում նրա ինչ լինելը /մարդ իմաստով/ կախված է այն միջավայրից, ուր նա կմեծանա: ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// Ինկուբատորից դուրս եկած ճտերը մեծանում են որպես հավեր և աքլորներ, առանց ունենալու թխսկանի նմանակման օրինակը: Ավազի մեջ թաղված ծովային կրիայի ձվերից դուրս եկած կրիայիկները կազմավորված ջրային կրիաներ են և անմիջապես, կողմնորոշվելով, թե ծովը որ կողմում է, վազում են դեպի իրնց գոյության միջավայր` ծովը: ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// Այս օրինակի վրա, առաջանում է ՓՆՏՐՏՈՒՔ//ՓՈՐՓՐՈՒԿԻ մի այլ հարց: Ասվում է, որ մարդը իր ուղեղի հնարավորությունների շատ փոքր մասն է օգտագուծում /այսինքն մեր ուղեղի շատ փոքր մասն է ակտիվացված/: Ի՞նչ, մենք ծնվելուց հետո մեծանում ենք մի այնպիսի միջավայրում, որը չի՞ նպաստում մեր ուղեղի ամբողջական ակտիվացմանը /նման գայլերի մեջ մեծացած երեխայի ուղեղի սաղմնային հնարավորությունների շրջանակում մնա՞լը /: Նախորդ երկու ՓՆՏՐՏՈՒՔ//ՓՈՐՓՐՈՒԿԻ ընթացքում կարծիք հայտնվեց. 1.Մարդը ծնվում է “կիսաֆաբրիկատ” վիճակում և որպեսզի նորածինը ձևավորվի ու դառնա լիարժեք մարդկային արարած, անպայմանորեն պետք է, որ նա մեծանա մարդկանց միջավայրում, մարդկանց շրջապատում: Այլ միջավայրում /օրինակ գայլերի շրջապատում/ մարդկային մանկիկը դատապարտված է…չմարդանանալու, եթե կարելի է այդպես արտահայտվել: / Ակնհայտ է այսօրվա նորածինների ավելի ու ավելի հասուն վիճակում ծնվելու փաստը: Այդ դինամիկան արժանի է գիտական ուսումնասիրման:/ 2.Այսօրվա Երկրագնդի վրա գոյություն ունեցող միջավայրը, ներառյալ մարդկայինը, չի նպաստում մարդու ուղեղի առավելագույն հնարավորություների ակտիվացմանը… /Միգուցե հանճարները որոշ իմաստով բացառությո՞ւն են այդ օրինաչափությունից…/ 3.Մարդկային ուղեղը օժտված է ավելի մեծ հնարավորություններով, քան այսօրվա մարդը կարողանում է օգտագործել /համենայն դեպս, դա ենք լսում գիտնականներից/ և որ մարդու ուղեղի հնարավորությունների ակտիվացման չափը պայմանավորված է այն միջավայրով, որում ապրում և մեծանում է այդ ուղեղը կրող անհատը: Բնական հարց է առաջանում` Որտեղի՞ց է այսօրվա մարդկությանը տրված նման մեծ ներուժ ունեցող ուղեղը: Եվ ակամա հիշում ես պնդումները, թե մեզնից առաջ ավելի զարգացած քաղաքակրթություններ են եղել, առավել ևս, երբ դա ապացուցող նյութական բազմաթիվ փաստեր էլ կան հայտնաբերված: Ուրեմն, կարո՞ղ ենք ենթադրել, որ. 1. Ներկայիս մարդկությունը ժառանգել է նախկինում գոյություն ունեցած մեծ հնարավորություններով ուղեղը, և որ նրա ակտիվացման համար նախկինում եղած պայմանները այսօրվա Երկրագնդի վրա չկան: 2. Մի տեղ, տեիեզերքի մի անկյունում, կա մի միջավայր, ուր իրականանում է մարդկային ուղեղի հնարավորությունների առավելագույն ակտիվացումը և այնտեղ ապրում են մեզանից ավելի զարգացած այլմոլորակայինները, որոնց համար մենք մեր այսօրվա զարգացման աստիճանով հետաքրքրություն չենք ներկայացնում: Երկրագնդի միջավայրը, իրենց համար անբարենպաստ լինելով, նրանք, եթե հայտնվում էլ են մեզ մոտ, չեն մնում ու հեռանում են… Նախապես կատարելով մի պնդում`տիեզերքը իր ամբողջության մեջ ՄՏՔԻ կրողն է, բերենք վերևում ասվածի ենթադրյալ հիմնավորումը: Ուղեղը ՄՏՔԻ բազմասենյականոց <<բնակարանն>> է: Յուրաքանչյուր սենյակի դուռը ՄՏՔԻ առաջ բացվում է որոշակի պայմանների առկայության դեպքում և որոշակի ժամանակահատվածում: Չկան այդ պայմանները, սպառված է հատկացված ժամանակը` տվյալ սենյակը առհավետ տատարկ կմնա: Իսկ այսօրվա դրությամբ սենյակների ճնշող մեծամասնությունը դատարկ էլ մնում է… Ահա այսպիսի ՓՆՏՐՏՈՒՔ//ՓՈՐՓՐՈՒԿ… Հարություն Տելայան
1 2 3 4 5 Բաժին` Հոկտեմբեր #07 \| Ավելացրեց` Ари-сан \| Հեղինակ`
Դիտվել է 589 անգամ\| \|Վարկանիշ` 0.0/0