Մեծ Սերը
Մենք լսել ենք այս պատմությունը Մինամիում՝ Էդո քաղաքի հարավում գտնվող «ուրախ թաղամասում»: Դա առաջին անաղարտ սիրո պատմությունն էր, որ ներշնչեց սկսնակ նկարչին`Տորի Կիենագային: Նա կտավ ստեղծեց, այն անվանելով «Մինամիի թաղամասում», որն էլ շատ շուտով մեծ վարպետի համբավ բերեց նրան:
Ամեն ինչ սկսվում է պորտուգալական նավից, որը հայտնվեց ճապոնական ափերում:
Ամեն ինչ սկսվում է նավաստիներից մեկի ու դեռատի գեյշայի՝ Ուսույուկիի ծանոթունությունից:
Ժանրի կանոններով, պորտուգալացի պատանին ու դեռատի գեյշան` նուրբ փաթիլը, սիրահարվեցին: Նրանք խոսում էին տարբեր լեզուներով, չէին հասկանում միմյանց: Սիրահարներն ամբողջ գիշեր անցկացրին հայացքներ փոխանակելով՝ չարտաբերելով և ոչ մի բառ: Առավոտյան նրանք բաժանվեցին:
Հաջորդ օրը Ուսույուկին իր սենյակում գտավ սիրահարի հեռադիտակը: Միամիտ աղջիկը մտածեց, որ տղան դրանով ուզեցել է ասել, որ ինքը երբևիցե կվերադառնա: Ու նա գիտեր, որ սպասելու է երիտասարդին` որքան էլ հարկ լինի:
Այդ օրվանից աղջիկն ամեն առավոտ իր ընկերուհիների հետ գնում էր Սումիդա գետի մոտ՝ տեսնելու՝ չի՞ երևում պորտուգալական նավը:
Անցան տարիներ: Շատ ջրեր հոսեցին Սումիդա գետով, իսկ Ուսույուկին շարունակում էր գնալ գետափ: Քաղաքի բնակիչները հաճախ էին տեսնում նրան այնտեղ, և նկատում են, որ տարիները նրան բոլորովին չեն փոխում: Նա մնացել էր երիտասարդ և գեղեցիկ, ինչպիսին եղել էր, երբ ծանոթացել էր պորտուգալացի պատանու հետ:
Ու ասում են, որ Մեծ սերը կանգնեցրել էր նրա ժամանակը:
Թարգմանեց Սոֆյա Այվազյանը
| 
ամսագրի Ձեր ցանկացած համարն ընթերցելու համար սեղմեք համապատասխան համարի շապիկին
Առաջին խորանարդ
Չորրորդ խորանարդ
