Հոդվածներ
Գոռ Գյուրջյան: Անտարբեր արվեստագետ չի լինում
Ինչքան էլ փորձեցինք Գոռի հետ ոչ սիմվոլիկ հարցազրույց ունենալ, այնուամենայնիվ, սիմվոլիկ հարցերից խուսափել չկարողացանք :D
- Հիշում ես, «Դորիան Գրեյի դիմանկարը» գրքում նկարիչը, որ Դորիանի դիմանկարի հեղինակն էր, չէր ուզում, որ նկարը հայտնվի ցուցասրահներում, առհասարակ ցուցադրվի, մարդիկ տեսնեն ու հասկանան իրեն: Քեզ համար հե՞շտ է բաժանվել նկարներիցդ կամ ցույց տալ մարդկանց: Կա՞ վախ կամ այլ զգացում, որ ունենում ես որևէ գործ առաջին անգամ ցուցադրելիս:
-ՈՉ՛: Ճիշտ է, ինձ համար շատ դժվար է բաժանվել նկարներիցս, որովհետև ամեն նկար մի պատմություն է, մի հիշողություն. անկախ նրանից, թե ինչ վիճակում ես լինում նկարելու պահին, միևնույնն է կարոտում ես էդ ժամանակը, երբ խոսում էիր կտավիդ հետ, կիսվում էիր, ու երբ ժամանակ ա անցնում, նայում ես էդ գործիդ, հիշում ես էդ տրամադրությունդ, հոգեվիճակդ … ու կարոտում ես՜… դրա համար էլ շատ դժվար եմ բաժանվում նկարներիցս: Իսկ ներկայացնելու խնդիր երբեք չեմ ունեցել, միշտ պատրաստ եմ լսել քննադատություն:
- Իմ ֆեյսբուքյան գլխավոր նկարը(Գիգերի գործերից մեկը, քո պատին նկարած աղջիկը և Գիգերը: Ոգեշնչվածությու՞ն կա Գիգերից:
- Գործս, որի մասին ասացիր, բավականին մեծ չափերի է: Ճիշտ է, նմանություն կա Գիգերի գործերին, բայց ոգեշնչվածություն դա չեմ անվանի, չնայած, սիրում եմ Գիգերին: Ինքը բիոմեխանիկա ոճի հիմնադիրն ա, որը բավականին տարածված է տատու արվեստում:
- Իսկ հնարավո՞ր է , որ ապագայում լսենք ոչ թե գեղանկարիչ, այլ tatoo-master Գոռ Գյուրջյանի մասին:
- Ինչպե՞ս կռահեցիր :Ճ այո. հնարավոր է, ավելին՝ արդեն մի քիչ փորձ էլ ունեմ: Ի դեպ, տատուն ինձ համար նույնպես արվեստ է, ու ես համոզված եմ, որ կգա ժամանակ, որ Հայաստանում էլ տատուն կդառնա նորմալ երևույթ: Մարդկանց մակարդակը կբարձրանա, կփոխվեն պատկերացումները արվեստի ու հատկապես տատու արվեստի մասին: Դե գոնե չեն թաքցնի ու չեն ամաչի:
-Վերադառնանք ոգեշնչվածության թեմային: Կա՞ ոգեշնչվածություն ընդհանրապես, թե ավելի շատ հակված ես այն մտքին,որ մուսան գալիս է գործի ընթացքում:
-Ոգեշնչվածություն կա հաստատ: Մուսան, որ գալիս է գործի ժամանակ, էդ էլ է հաստատ :Ճ չես կարող նստել ու սպասել, թե երբ ես ոգեշնչվելու: Եթե չստուգես, չես իմանա, իսկ ստուգելու միակ ձևը գործով զբաղվելն է:
-Ի՞նչը կարող է լինել ոգեշնչվածության աղբյուր: Կա՞ էդպիսի երաժշտություն, գրքեր, մարդիկ, որ ստիպում են ձեռքը վերցնել վրձինը:
- Ոգեշնչվածության աղբյուրները շատ տարբեր են, սկսած սիրուն տեսարանից վերջացրած ինչ-որ մեկով:
- Գործերիդ մեջ շատ դեմքեր կան ու դիմակներ: Դա ինչ-որ տեսակի բողո՞ք է դիմակավոր մարդկանց դեմ:
-Հա, դիմակներով շարք կա: Մի շրջան կար, շատ էի նկարում դիմակավոր մադկանց, երևի երկերեսանի մարդկանց հետ շատ էի շփվում:Ճ Իսկ բողոք… չէ, չկա…
-Գո՛ռ, արվեստը ի վերջո համարե՞մ արտահայտվելու ձև:
-Բոլորի համար ասել չեմ կարող, բայց ինձ համար` այո, ինքնաարտահայտվելու ձև է:
-Մի երգչուհի իր հարցազրույցներից մեկում (կարծեմ Byrdy-ին) ասել է, որ մարդ ստեղծագործում է, երբ դժբախտ է , իսկ երջանիկ ժամանակ ուղակի երջանիկ է: Քե՞զ մոտ էլ է էդպես:
-Հա, բա ոնց...:Ճ
Հիմնականում էդպես են ծնվում լավագույն գործերը: Ուղակի երբ ցավդ անցնում է, ու ամենը հանդարտվում, էդ ժամանակ ես հասկանում, ինչ ես ուզում անել, ինչի համար ես ուզում անել: Արվեստում շատ կարևոր է ապրումներ ունենալը, պետք է փորձություններ հաղթահարես, պետք է սիրահարվես, հիասթափվես, նվիրվես, տանջվես, հրճվանք ապրես... Առանց էս ամենի ոչինչ չի լինում, արվեստ չի լինում, արվեստագետ չի լինում, առանց էդ զգացողությունների ապրելն էլ չի լինում: Անտարբեր արվեստագետ չկա, եթե անտարբեր է, ուրեմն արվեստագետ կոչվելու իրավունք չունի...
- Այ սա վերջ էր:Ճ
P.S. Ուզում եմ իմ շնորհակալութունը հայտնել Գոռին, որ չմերժեց ինձ, դիմացավ ինձ մի քանի ժամ ու մաքսիմալ անկեղծ եղավ : Շնորհակալ եմ, Գոռ:
Մարիամ Ալեքսանյան
|
| Բաժին` Ապրիլ #04 | Ավելացրեց` Tado-sempai | Հեղինակ`
|
| Դիտվել է 822 անգամ|
|Վարկանիշ` 5.0/1 |
|
Օգտակար ինֆորմացիա
 ամսագրի Ձեր ցանկացած համարն ընթերցելու համար սեղմեք համապատասխան համարի շապիկին
Գովազդ
Առաջին խորանարդ
Գովազդ
Երրորդ խորանարդ
Գովազդ
Չորրորդ խորանարդ
|
ամսագրի Ձեր ցանկացած համարն ընթերցելու համար սեղմեք համապատասխան համարի շապիկին
Առաջին խորանարդ
Չորրորդ խորանարդ
