Հինգշաբթի, 28.03.2024, 11:26
Ողջույն, Անցորդ: Լավ օր եմ ցանկանում: Ժպտա:


Հոդվածներ

Գլխավոր » Հոդվածներ » 2013 թվ. » Ապրիլ #04

Ձյուն է գալիս
...Ձյուն է գալիս...

...Անակնկալ...

«Մենք արդեն վաղուց էինք սովորել անձյուն ձմեռների: Բայց ձյունը հանկարծ եկավ, այն էլ՝ մեծ-մեծ փաթիլներով:

Ձյունն ընկնում էր գլխարնկներին, մազերին, կոշիկներին, սողոսկում օձիքներից անդին և ստիպում մարդկանց գլուխները կախել:

Ձյունը ստիպում էր մարդկանց գլխիկոր քայլել ու չնայել երկնքին:

Ձյունը ստիպում էր մարդկանց ուղիղ ոտքերի տակ նայել:

Ձյունն ասում էր. - Մի՛ նայեք վերև, ավելի լավ է ներքև նայեք; Չհամարձակվե՛ք նայել երկնքին, քանի դեռ չեք տեսել հողը ձեր ոտքերի տակ, որ կոխկրտում եք ամեն օր՝ առավոտից երեկո: Այն դիմանում է, այն տանում է ձեզ, այն ձեզ պահում է, բայց դուք այն չեք նկատում: Չեք էլ ուզում նկատել այն: Դուք երկնքին եք նայում: Չհամարձակվե՛ք նայել երկնքին, հողի՛ն նայեք: Չէ՞ որ տղամարդը, ով չգիտի, թե Մայրն ի՞նչ է, երբեք ու երբեք չի իմանա՝ ինչ ասել է Կի՜ն: Հողի՛ն նայեք, նայեք հողին: Այն ձեր մայրն է...»

Այս ամենը մտածում էի տուն գնալու ճանապարհին, երբ ձյան անակնկալ գրոհի պատճառով ստիպված էի գլխիկոր ուսումնասիրել սալահատակը ոտքերիս տակ:

Գրո՛ղը տանի, գրել եմ ուզում: Ուզում եմ տանը լինել, ուզում եմ, որ գլխիս թափվող այս սպիտակ բռնակալը դառնա թուղթ, ու ես սև գրիչով գրեմ, սև, ինչպես այն հողը, որ ձյունն էր փառաբանում իմ գլխիկոր ուղեղում:

Գրո՛ղը տանի, գրե՜լ եմ ուզում:

Ես գիտեմ, որ երբ տուն հասնեմ ու գրադարակիս ընդերքից վերջապես պեղեմ չխզբզած մի թուղթ, մուսաս արդեն վաղուց տաք երկրներում կլինի, այնտեղ, ուր ձյունը չի թելադրում մարդկանց, թե ուր նայեն և ուր չնայեն:

Ես գիտեմ, որ երբ ձյունը վերածվի սպիտակ թղթի, իսկ հողը՝ սև թանաքի, ես այլևս ոչինչ չեմ հիշելու այն ձյունամրրիկ զառանցանքից, որ փախուստի դիմած մուսաս էր շշնջում ականջիս:

Եվ ես հերթական անգամ բարկանում եմ նրա վրա և չարանում ամբողջ աշխարհի դեմ, և այն ձյան, որ չի թողնում երկնքին նայել...

Հիշում եմ, ինչպես էի ուրախացել, երբ դուրս եկա երթուղայինից և հայտնվեցի ձյան գրկում: Ուզում էի վերև նայել. չստացվեց: Ձյունն իր կանոններն էր թելադրում:
Այդպես, ստիպված էի քայլերս հաշվել մինչև տուն հասնելը:

111 քայլ և մեկ ցատկ փողոցի կեղտոտ ջրափոսի վրայով:

Եթե այսօր ձյուն չգար, մտքովս անգամ չէր անցնի հաշվել քայլերս: Եթե այսօր ձյուն չգար, մուսաս երբեք չէր հիշի ինձ, ես չէի բարկանա ամբողջ աշխարհի վրա և չէի մոռանա թուղթ ու գրիչ գտնել գրադարակիս ընդերքում:

Հիմա արդեն ուշ է. ես ոչինչ չեմ հիշում, իսկ մուսաս տանջում է ինձ իր անտարբերությամբ:

Չե՛մ ուզում գրել...

Գրե՜լ եմ, ուզում, գրո՛ղը տանի:

Գուցե ես էլ եմ գրող ինչ-որ մեկի համար, հատկապես այդ բառի փոխաբերական իմաստով: Մեկի համար ես հաստատ մի նույնպիսի ցանկալի բռնակալ եմ, ինչպես այս ձյունը, որ թույլ չի տալիս վերև նայել. հողի՛ն նայեք, չհամարձակվե՛ք նայել երկնքին:
Այս մտքերից գլուխս արդեն պտտվում է, իսկ մայրս չարաճճիորեն ուրախանում է, որ ձյուն է եկել, փողոցներում խցանումներ են, և այժմ նա հարգելի պատճառ ունի՝ ծնողական ժողովի չգնալու:

Նա, ով չգիտի, թե Մայրն ինչ է, երբեք ու երբեք չի իմանա, ինչ ասել է Հո՜ղ:

...Ձյուն է գալիս: Հողին նայե՛ք...

Բաժին` Ապրիլ #04 | Ավելացրեց` Tado-sempai | Հեղինակ`
Դիտվել է 521 անգամ| |Վարկանիշ` 5.0/1
ՄԵկնաբանվել է 0 անգամ
Only registered users can add comments.
[ Sign Up | Login ]
Օգտակար ինֆորմացիա
ամսագրի Ձեր ցանկացած համարն ընթերցելու համար սեղմեք համապատասխան համարի շապիկին
Գլխավոր ցանկ
Գովազդ
Հունիսի 1-ին մոսկովյան 25 հասցեում բացվեց արդեն մեզ բոլորիս հայտնի LAKI քաղցրավենիքների նոր կաֆետերիան: Առաջին խորանարդ
Ենթացանկ
Հունվար #01 [23]
<<Սևակ>> ամսագրի ամանորյա նվերը բոլոր ընթերցողներին:
Փետրվար #02 [23]
Մարտ #03 [23]
Ապրիլ #04 [23]
Մայիս #05 [23]
Հունիս #06 [23]
Հուլիս #07 [23]
Երաժշտական Բլոկ
Գովազդ
Տարածե'ք մեզ
Գովազդ
Երրորդ խորանարդ Կարող եք գտնել Երևանի բոլոր գրախանութներում: 
Գինը' 4200 դրամ
Գովազդ
Մանրամասն տեղեկությունների համար սեղմեք նկարի վրա: Չորրորդ խորանարդ
Հարցում
Գնահատիր ամսագիրը
պատասխանել է 73 մարդ
Առաջարկում ենք'